Spoglądam w lustro. 

Ja to nie Ja. 

Inna... 

Dochodzę do wniosku, że wcale siebie nie znam. 

Jedna noc zmieniła wszystko... Otworzyła puszkę Pandory  i wypuściła wszystkie pragnienia na światło dzienne. Trudno mi sobie z nimi dać radę... przerażona jestem, ponieważ mój bezpieczny świat runął... 

Powinnam być ... ? 

Smutna, zawstydzona z poczuciem winy na barkach? 

Jest całkiem odwrotnie... 

Uśmiecham się. 

Nerwowe napięcie, które temu towarzyszy dodaje energii dodatkowej. 

PS: Pełnia się zbliża... nie mogę wysiedzieć w jednym miejscu.