Świat i życie jest piękne... Ludzi upierdliwych jak się nie da ominąć, zawsze można zignorować. 

Przykro jednak jest strasznie, jak ktoś z twego rocznika odchodzi na ten podobno lepszy świat.... 

bo na śmierć, jest zawsze za wcześnie.

Wydaje mi się, iż czym więcej przybywa mi krzyżyków na karku, to staję się z roku na rok, coraz głupsza. Bowiem jak to jest, iż naiwna jestem i ufam ludziom, którym ufać nie powinnam, bo ten cholerny instynkt tak podpowiadał, a Ja rozumu posłuchałam. Dostałam ogromnym obuchem w łeb 

i to tak centralnie i pożytek jeden z tego wszystkiego, iż wiem co ta osoba o mnie naprawdę myśli. Śmiać mi się chce z samej z siebie bo... "Jaka stara, taka głupia...."

Ciało by chciało, rozsądek krzyczy NIE.

Kryzys wieku średniego dopadł mą duszę. Bliżej 50 lat , czy chcę, czy nie i zastanawiam się, którą opcję wybrać histerycznego dbania o siebie i ratowania resztek młodości (hahahaha), czy godnego się starzenia?

Pewien rodzaj porozumienia między nami nastał, a może to chwilowy spokój. Nauczyłam się jednego, przez te wszystkiego lata Warto Walczyć o siebie... jestem sobą bardziej dzisiaj niż kilkanaście lat temu. Mądrość przychodzi z wiekiem, podobno... ale czy to prawda.