Dzisiaj życie Mnie przygniotło, złość, smutek, bezsilność, poczucie bezradności, stres, starałam się przed tym bronić, nie dałam jednak rady, ryczę.... jak małe dziecko, nie wiem czy z wiekiem stałam się miętka... czy to hormony.... czy to przedwczesna menopauza.... Straciłam swoją kurewską odporność na problemy. Siedzę i ryczę, jak małe zagubione dziecko, śmieszne prawda,  prawie 40 latka zagubiona..... Dawno się tak nie czułam tak jak dzisiaj, chciałabym mieć Prawdziwego Ojca przez Prawdziwe Wielkie "P" z którym mogłabym porozmawiać, który przytulił by Mnie i powiedział "nie Martw się zawsze będę nad Tobą czuwał..... "No cóż potwory z przeszłości.... nigdy tak nie będzie, o ile ktoś Mnie nie zaadoptuje, prawie 40 latkę. 

Najbliższe miesiące będą ciężkie.... o ile nie stanie się cud, albo sama pomogę temu cudowi, tylko w jaki sposób? Nie widzę żadnego  wyjścia ewakuacyjnego na dzień dzisiejszy. 

Ryczę, klnę, Ryczę, klnę, na zmianę..... mam ochotę czymś rzucić, jednak nie potrafię wyładować tych złych emocji, więc poryczę, posiedzę, upić się nie upiję, bo to odbiera siły na Walkę z samym sobą.Szacowny Mnie nie pocieszy, bo jego problemy zawsze były Większe, poważniejsze od Moich, więc........ poryczę, po klnę, poryczę.  Mam dość tej złości, którą czuję od Szacownego.

Nienawidzę się nad sobą użalać i uczucie to potęguję jeszcze złość na samą Siebie ... zawsze tak się czułam, nienawiść i złość z poczuciem winy.

Kawa i persen. Kawa smakuje tak jak zawsze... persen zaczyna działać, albo wyrzyganie z siebie złych emocji spowodowało uczucie ulgi w mym wnętrzu. 

Nie chcę się skupiać na złych emocjach, chcę skupić się na jakimkolwiek działaniu, brakuje mi tylko tego cholernego światełka w tunelu, pomysłu na .......