Pech, albo szczęście, to zależy. 

Czuję  dłoń na ramieniu. 

Odwracam się do tyłu i zamieram. 

Moja zdziwiona mina powoduje na Twojej twarzy uśmiech, który kiedyś, tak bardzo uwielbiałam,

Cholera nadal czuję się, jak bym miała zemdleć.

Wpadam w panikę... przecież wyglądam strasznie, brak makijażu, spocona, po jaką cholerę zachciało mi się jechać na rowerze, przez sam środek miasta !

Przyglądasz się i widzę, ten twój ironiczny uśmiech. 

Momentalnie stan paniki zmienia się w złość. 

Dlaczego masz, taką moc nade mną, po tylu latach. 

Przysuwasz dłoń do mojej twarzy, odgarniasz włosy. 

Przytulam policzek do dłoni.

Znasz mnie dobrze, zbyt dobrze. 

Obejmujesz Mnie, a ja wtulam się w Ciebie. 

- Na ile przyjechałeś?

- Na miesiąc.