Przemyślenia

Wkurzona, zdegustowana, w lekkim szoku po wysłuchaniu zeznań świadków. Dwoje nauczycieli i sprzątaczka krótko i jednogłośnie stwierdzili, że syn tego nie zrobił i nie ma takiej możliwości.
Zeznania dwóch gówniarzy przesłuchiwanych na policji nie pokrywają się z zeznaniami złożonymi w sądzie, nagle nic nie wiedzą, nic nie słyszeli, a jak słyszeli to od kogoś coś tam, ale sami nie wiedzą co.
Policja poszła po najmniejszej linii oporu, bo coś ktoś powiedział i hurra mamy wynik i winnego.
Włożyłam ogromną pracę przez te lata w Syna, aby go wstawić na odpowiednie tory, a teraz się boję, że przez czyjąś lenistwo, szybkie osądzanie, wszystko pójdzie w diabły. Życie czyjeś można łatwo zniszczyć, wiem jedno jeżeli by to zrobił to by się przyznał.
Chłopcy się motali strasznie, sędzina nie odpuszczała żadnemu z nich....
Sprawa jest nie jasna i zamotana, do sali gdzie były komputery mieli dostęp, tylko nauczyciele i sprzątaczki, klucz wisi w pokoju nauczycielskim więc pytam się jakim sposobem zginęły te części....
Zrobiłeś błąd i teraz będziesz ciągany przez wszystkich po sądach i policji...
Zostaniesz skazany bo dwoje ludzi powiedziało, że widzieli ciebie tam, gdzie wcale ciebie nie było? Czeka nasz jeszcze jedna rozprawa... mam nadzieję, że to będzie koniec.
Muszę, tylko zrobić jeszcze jedną rzecz napisać pismo do mojego byłego Dyrektora, że dostałam od niego komputer dla syna (który to potem został rozłożony na części i sprzedany) i nie wiem czy ten ujjj to zrobi....
Zniszczyć czyjeś życie można bardzo łatwo z tego wychodzi....

PS: Szacowny wczoraj usłyszał co o nim myślę i jego zachowaniu..... nie można stawiać dnia wolnego do odebrania w pracy na pierwszym miejscu przed własnego syna, to co powiedziałam zadziałało bo dzisiaj idą razem na górkę pojeździć na resztkach śniegu.