poniedziałek, 27 kwietnia 2009
Żałuję
Dwa lata w blogowym świecie, dwa blogi wykasowane na już i żałuję, że nie zapisałam sobie postów, które wtedy pisałam, byłaby to ciekawa lektura dla Mnie w tej chwili, jak bardzo się zmieniłam, jaką drogę przeszłam przez ten czas. Niektóre posty, były bardzo wyjątkowe przynajmniej dla mnie... szkoda.
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
ja jestem blogowym nowicjuszem...
OdpowiedzUsuńdopiero odkrywam ten świat
boleśnie mi to idzie..
Madame :) nabierzesz wprawy zobaczysz :)))))
OdpowiedzUsuńa ja czuję, że to jednak nie jest mój świat - mój blog był po coś, był rodzajem terapii. Odchodziłam na nim od Pana. Teraz chcę go porzucić, odzyskać skradziony przez sieć czas na rzecz życia.
OdpowiedzUsuńBlog daje trochę ułudy - wirtualnych znajomości i wirtualnego zrozumienia. Budzimy się jednak każdego dnia tak samo osamotnieni w swoich przemyśleniach.
Zobaczymy jak długo wytrzymam bez czytania samej siebie ;)Blog zaspokaja trochę własną próżność, prawda?
Santa masz rację :))) jednak dla mnie to nadal rodzaj terapii :) może ja też kiedyś dojdę do tego samego etapu :) pozdrawiam :**
OdpowiedzUsuńkażda z nas stosuje własną blogową autoterapię:)
OdpowiedzUsuńnasze blogi są po coś...
przecież inaczej by ich nie było
Madame to prawda :))) dla każdego Blog jest czymś całkowicie innym :)))
OdpowiedzUsuńej no! ja zawsze wpierw wszystko kopiuje i dopiero wtedy usuwam... może właśnie kiedyś będę chciała to przeczytać... przecież mam wszystkie moje pamiętniki w pudle na szafie i pierwsze kolorowe zeszyty kupione po komunie :) sentymenty... ale to nasze życie właśnie :))
OdpowiedzUsuńno właśnie a Ja nie zapisałam nic :/
OdpowiedzUsuń