Zdarza się coraz częściej, że co drugie małżeństwo w naszym bloku rozwodzi się, mają odchowane dzieci, jakiś tam dorobek (o ile mieszkanie i stare meble można nazwać dorobkiem) i pięćdziesiąt lat na karku. Starzy czy jeszcze nie starzy, jak zakwalifikować wiek takich ludzi.... Najczęściej o rozwód wnosi Kobieta, która zmuszona była wyjechać za zarobkiem za granicę i najczęściej słyszy się o takiej kobiecie (a takie opinie wydają Kobiety w tym samym wieku) "odpieprzyło jej", "przecież zawsze wyglądali na takie zgodne małżeństwo", "Dzieci odchowane i wnuki już są", "no przecież on nie był taki złym mężem, dużo nie pił". I? no właśnie? Kobieta przez wiele lat była z jednym mężczyzną (on w tym czasie nie był z jedną Kobietą), ona wychowywała dzieci, prowadziła dom, oszczędzała jak mogła, poświęciła swoje pasje, zainteresowania, pracowała, żyła wyłącznie życiem swojej rodziny, może czasami znalazła czas na spotkanie z koleżankami. Mąż jak mąż.... przestał ją zauważać, bo po co miał by ją zauważać, dobra Kobieta z niej więc po co zmieniać ją na inną, wszystko w domu zrobione, niczym  się nie musi przejmować, a że czasami Kobieta coś pokrzyczy, popłacze.... to przecież przed okresem jest i jej przejdzie.

Dzieci dorosłe pożeniły się i mieszkają na swoim, Ona bez pracy, sprząta całymi dniami, zagubiona w nowej sytuacji nie może się odnaleźć więc szuka sobie nowych zajęć, Mąż przychodzi do domu, siada ogląda telewizję, nie mają o czym z sobą rozmawiać. Zaczyna się dusić w swojej samotności, świadomość straconych lat ją dobija.... co osiągnęła w tym życiu, chociażby miała pracę nawet jako sprzątaczka, wyszła by do ludzi, miała coś swojego, może wtedy poczuła by się pewniej. 

Wszystko się zmienia, gdy on traci pracę, problemy finansowe przytłaczają, On pije coraz więcej, nie szuka pracy ma depresję, jego Ego bardzo cierpi, zaczyna wyładowywać swoją agresję na żonie.

Kobieta nagle znajduje ogłoszenie o pracy za granicą decyduje się bo takich pieniędzy nie zarobi w kraju i nie da rady ich utrzymać, praca miała być do momentu, gdy on  znajdzie nową pracę. 

Nowy Świat.... tak inny od tego który znała dotychczas, pracuje od rana do wieczora, uczy się języka, pracodawca ją polubił, docenił, zarabia coraz więcej, a czas biegnie.... Stać Ją na kupno nowej spódnicy, na fryzjera, uśmiecha się coraz częściej, wysyła regularnie pieniądze do domu i czuje, że żyje, jest Panią dla siebie, mały pokoik urządza tak jak chce, tak jak się jej podoba. Dni wolne spędza na zwiedzaniu Kraju w którym przebywa, o dziwo czuje się w nim dobrze, wśród ludzi obcych, nieznanych, w taki  właśnie dzień poznaje Mężczyznę. Kobiecie nawet do głowy nie przychodzi, że może mu się podobać, traktuje go jak znajomego, a on zdobywa jej serce małymi kroczkami, okazuje zainteresowanie, ciągle z sobą rozmawiają, śmieją, nadchodzi moment w którym, Ona uświadamia sobie, "ten Mężczyzna jest kimś więcej niż znajomym". Strach przed uczuciem.... ucieczka, rozliczenie się z swoim życiem... wniosek - nie ma do czego wracać z krajem łączą ją, tylko dzieci. 

Rozwód. 

Czy ją potępiam? Czy jej zachowanie jest dla Mnie jakieś dziwne? Nie. 

Wiem jedno - Kobiety przy mężczyźnie zatrzymują warunki finansowe, gdyby w tym kraju, każda Kobieta zarabiała średnio 2 tyś zł., (piszę tutaj o zwykłych Kobietach) rozwodów byłoby o wiele więcej....